YENİ

  Kayboluyormuşum gibi hissediyorum. Her gün  biraz daha ölüyorum sanki. Ev beni içine hapsediyor ve yalnızlıkla sarmalıyor. Nereye baksam dört duvar suret görmeyi gözler oldum. Dışarısı ile korkutucu bilinmedik bir sürü şey var ,her yer insanlarla dolu onların arasındayken de koruyorum.Hem yanlı olmayı isteyip hemde neden yalnızlık beni bunaltıyor bilmiyorum. Bazen çığlık atmak istiyorum birisi beni içinde kaybolduğum hayattan kurtarsın diye.B ana ne oluyor bilmiyorum ama artık yaşadığımı bile hissedemiyorum.

Kısacık Notlar

Hayatta kim olduğumuzu yaptığımız seçimlerin belirlediğini söylüyorlar öyleyse seçtiğimiz eylemsizlik  yolu bizi karanlığa sürüklese de bunu yapmakta bizim seçimimiz değil mi? Eğer öyleyse bundan mutlu olmak yerine neden daha çok bunalıma giriyoruz? Yalnızlığı seçtiğim için yalnızım desek de neden bir başkasına ihtiyaç duyuyoruz? Biri bizi sevmeyince neden üzülüyoruz oysaki ne düşündüğün kimin umurunda demiyor mu ağzımız?Birini sevdiğimizde neden başka yere bakıyor gözlerimiz oysaki yalnızca onu görmek istemiyor muyuz? Biz bu kadar çelişkiyle yaşarken nasıl seçimlerimiz doğru olabiliyor? Yada bu kadar mantıksız oluşumuz mu bizi biz yapan?

Film Önerisi!

Yeni bir film izledim .Tarih olarak bakarsak 2001 ama ben yeni rasgeldim.Adı Bu Nasıl Sarışın.İzlerken suratımdan gülücük eksik olmadı hatta karnıma kramplar girdi:) Bence bulabilirseniz kaçırmayın.

VE GENE AYNI TERANE

Boş vakitlerimde evde ne yapacağımı şaşırıyorum. Manga mı okusam, film , dizi yada anime'mi izlesem  bilemiyorum. Çoğunu bitirdikten sonra yeni izleyecek pek bişi de kalmadı yha neyse.Arada açıp sims3'ü oynuyorum bilgisayardan  bıkınca köşeme çekilip kitap okuyorum yada puzzle'ımı bitirmeye çalışıyorum.Para harcayasım gelince kendimi avm'lere atıyorum.Bunlardan başka da yaptığım bişi yok.Bir zaman sonra sıkılıyor insan değil mi?Ama yapacak başka bişi bilmiyorum boş vakitlerim de sıraları değişse de yaptıklarım bu ve boş vakitlerimi sıkıcı olmaktan kurtaramıyorum. Bu paradoksun içine sıkıştım kurtulamıyorum.

Hoşgeldin kendimle konuşmama neden olan yalnızlık.

Evde oturmuş sıkıntıdan patlamakla meşgulken sonsuzluğa karşı bir şeyler karalamanın daha iyi olacağına kanaat getirdim. Okuyan olur olmaz bilmeden ilgi alanlarımı geveze bir kadın gibi anlatıp rahatlayacağım:) Şimdiden teşekkür ederim zifiri karanlıkta düşüncelerim için bir mumda siz yaktığınız için.